Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Σφιγμένη γροθιά ή ανοιχτά χέρια

(απόσπασμα από το βιβλίο του π. Κάλλιστου Γουέαρ "Ο Ορθόδοξος δρόμος"

Στους τοίχους των κατακομβών στη Ρώμη υπάρχει μερικές φορές ζωγραφισμένη η μορφή μιας γυναίκας που προσεύχεται, η Δεομένη. Ατενίζει προς τον ουρανό, με τα χέρια της ανοιχτά και υψωμένα με τις παλάμες προς τα επάνω. Αυτή είναι μια από τις αρχαιότερες Χριστιανικές εικόνες. Ποιάν απεικονίζει: την Παρθένο Μαρία, την Εκκλησία ή την προσευχόμενη ψυχή; Ή ίσως και τα τρία μαζί; Όπως κι αν ερμηνευτεί αυτή η εικόνα απεικονίζει μια βασική Χριστιανική στάση: τη στάση της επίκλησης, της πρόσκλησης, της προσμονής του Αγίου Πνεύματος.

Υπάρχουν τρεις κύριες στάσεις που μπορούμε να πάρουμε με τα χέρια μας κι η κάθε μία έχει τη δική της συμβολική σημασία. Τα χέρια μας μπορεί να είναι κλειστά, οι γροθιές μας σφιγμένες σαν μια χειρονομία πρόκλησης ή σε μια προσπάθεια να αρπάξουμε και να κρατήσουμε σφιχτά, εκφράζοντας έτσι επιθετικότητα ή φόβο. Στο άλλο άκρο, τα χέρια μας μπορεί να κρέμονται άτονα στις δυο πλευρές μας, ούτε προκλητικά ούτε δεητικά. Ή αλλιώς, σαν μια τρίτη δυνατότητα, τα χέρια μας μπορεί να 'ναι σηκωμένα ψηλά όπως αυτά της Δεομένης, όχι πια σφιγμένα αλλ' ανοιχτά, όχι πια άτονα αλλά έτοιμα να δεχτούν τα δώρα του Πνεύματος.
Ένα πολύ σημαντικό μάθημα για την πνευματική Οδό, είναι το να καταλάβουμε πώς να ξεσφίγγουμε τις γροθιές μας και να ανοίγουμε τα χέρια μας. Κάθε ώρα και λεπτό πρέπει να οικειοποιούμαστε την ενέργεια της Δεομένης' αόρατα να σηκώνουμε τ' ανοιγμένα μας χέρια στον ουρανό, λέγοντας στο Πνεύμα: Ελθέ...

2 σχόλια: